علل / مکانیسم‌های آسیب معمولی: شکستگی Essex-Lopresti یک الگوی آسیب سه‌گانه است که شامل شکستگی سر رادیوس (radial head fracture)، دررفتگی مفصل رادیواولنار دیستال (distal radioulnar joint یا DRUJ) و پارگی غشای بین‌استخوانی (interosseus membrane یا IOM) می‌باشد. مکانیسم آسیب، فشردگی محوری در امتداد محور طولی ساعد است که معمولاً بر اثر یک تروما (مانند تصادف وسیله نقلیه موتوری، سقوط از ارتفاع بر روی اندام کشیده‌شده و غیره) رخ می‌دهد.
تاریخچه و ارائه کلاسیک: بیمار معمولاً سابقه تروما به اندام آسیب‌دیده، درد و کاهش دامنه حرکتی در آرنج و/یا مچ دست را گزارش می‌کند. تشخیص این آسیب‌ها اغلب به شاخص بالایی از ظن نیاز دارد، چرا که گزارش شده است تنها ۲۰ درصد از این آسیب‌ها در زمان ارائه اولیه به‌طور کامل تشخیص داده می‌شوند. شکستگی‌های پنهان سر رادیوس ممکن است در تصاویر ساده به‌سختی قابل تشخیص باشند و ممکن است به‌عنوان منفی خوانده شوند.
شیوع: شکستگی‌های سر رادیوس حدود ۴ درصد از کل شکستگی‌ها و تقریباً یک‌سوم از کل شکستگی‌های آرنج را شامل می‌شود (این شایع‌ترین شکستگی آرنج است). شکستگی‌های Essex-Lopresti بخش کمتری از این موارد را تشکیل می‌دهند؛ این یک آسیب نادر است. یک مطالعه نشان داد که در ۴ درصد از بیماران با شکستگی سر رادیوس، پارگی IOM وجود دارد.
پاتوفیزیولوژی: سر رادیوس با کپیتلوم در آرنج مفصل می‌شود و تثبیت‌کننده اصلی طولی ساعد است. IOM و DRUJ تثبیت‌کننده‌های طولی ثانویه ساعد هستند. DRUJ شامل سر اولنا و شکاف سیگموئید در رادیوس دیستال در سطح مچ دست است و این مفصل با کمپلکس فیبروغضروفی مثلثی (triangular fibrocartilage complex یا TFCC) تثبیت می‌شود. IOM شامل ۵ لیگامان است: نوار مرکزی، دسته مایل دیستال، بند مایل پروگزیمال، نوار جانبی و بند جانبی مایل دیستال. از این میان، نوار مرکزی از نظر تثبیت ساعد اهمیت بیشتری دارد.
مکانیسم آسیب معمولاً نیروی فشاری محوری است که ابتدا باعث شکستگی سر رادیوس می‌شود. بدون حمایت استخوانی سر رادیوس، بارگذاری مداوم ساعد باعث جابه‌جایی رادیوس به سمت پروگزیمال و پارگی تثبیت‌کننده‌های ثانویه ساعد، IOM و DRUJ می‌شود. با این حال، مطالعات کاداوریک این توالی رویدادها را به چالش کشیده‌اند؛ آنها پارگی IOM را با جدا شدن رادیوس و اولنا در ابتدا، سپس شکستگی سر رادیوس و دررفتگی DRUJ نشان داده‌اند. پارگی IOM می‌تواند باعث بی‌ثباتی طولی مداوم ساعد شود اگر شکستگی سر رادیوس درمان نشود، که می‌تواند به صورت مثبت بودن واریانس اولنار و منجر به سندرم برخورد اولنار شود. علاوه بر این، آرتروز شتاب‌گرفته رادیوکاپیتلار ممکن است به دلیل افزایش بار محوری که از طریق مفصل رادیوکاپیتلار در شرایط آسیب مزمن منتقل می‌شود، دیده شود.